پیغمبر اکرم وقتی که مبعوث شد وقتی که با کراماتش با معجزاتش با اخلاق و رفتار الهی اش در بین مردم ظاهر شد و مردم ایمان آوردند به او گمان میکردند که با آمدن پیغمبر که وصل به خدا است دیگه ما مشکلی نداریم دیگه سختی هامون تمام شد یک مرتبه دیدن بعد از آمدن پیغمبر تازه سختی ها آمد تازه مشکلات زیاد شد : سه سال تحریم اقتصادی سنگین که پیغمبر اکرم و مسلمین در شعب ابی طالب داشتند پوست انداختند گاهی هر دو نفر در روز باید با یک خرما سر میکردن .
در 10 سالی که پیغمبر در مدینه بودند حدود 80 درگیری و جنگ داشتند که امیر المومنین در همه ی آنها بود .یعنی به طور متوسط هر سال 8 جنگ .به خصوص جنگ احد که سخت ترین جنگ بود و در آن خیلی کشته و شهید و مجروح دادند. خانه ای در مدینه نبود که صدای آه و ناله و گریه از آن بلند نباشه همه یا شهید داده بودند یا مجروح .اینجا بود که یک عده که ایمانشان سست بود به شک افتادند. که نکنه ما برحق نباشیم چرا ما این همه مشکلات داریم چرا ما این همه سختی داریم . اگر پیغمبر به حق بود (نعوذ بالله) چرا ما شکست خوردیم چرا همه ی خوشی ها مال کفاره .
کم کم بعضی از منافقینی که در مدینه بودند همین شک و شبهه ها را تبدیل کردند به یک جنگ روانی که معلوم نیست که ما بر حق باشیم.
آیه 154 سوره آل عمران** نازل شد :
میگویند اگر ما بر حق بودیم در احد کشته نمیدادیم. پیغمبر دوتا جواب بهشون بده یکی اینگه گمان نکنید که اگر در احد نمی آمدید ، در جهاد نمی آمدید ، مرگ و اجل را از خود برمیداشتید ، مرگ در رخت خواب سراغتان می آمد اما دیگر افتخاری نداشتید و ثانیا این جنگ ها و درگیری ها حکمت داره این مشکلات و این سختی ها حکمت داردخدا میخواهد آن چیزی که در سینه هایتان است را محک بزند مرد از نامرد تشخیص داده بشه معلوم بشه کی ایمانش حقیقی است.
همیشه کارهای بزرگ سختی هاشم هم بزرگه البته افتخاراتشم بزرگه.نهضت پیغمبر کار بسیار بزرگی بود ، یک دین جهانی داره میاد که تا قیامت باید بمونه. کار بزرگ سختی اشم بزرگه انقلاب ما (انقلاب اسلامی ایران) هم انقلاب بسیار بزرگی بود خداوند متعال به پاس اینکه این مردم بیش از هزار سال پای امام حسین ایستادن بیش از هزار سال پای پرچم سید الشهدا سینه زدن به پاس اینکه این مردم این چنین اند یک پرچم را روی دوش این مردم گذاشت پرچم ماموریت آخرزمانی را روی دوش ایرانی ها گذاشت که شما زمینه ساز ظهور در جهان نه در ایرانیتون ، زمینه ساز ظهور باشید شما پرچم کفر و مادیت را در جهان پایین بکشید تا حضرت ولی عصر(ع) بیاید.
منبع: اینستاگرام استاد عالی
https://instagram.com/ostad_aali_official?igshid=1o8r0lva202pa
** ثُمَّ أَنْزَلَ عَلَیْکُمْ مِنْ بَعْدِ الْغَمِّ أَمَنَةً نُعَاسًا یَغْشَى? طَائِفَةً مِنْکُمْ ? وَطَائِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنْفُسُهُمْ یَظُنُّونَ بِاللَّهِ غَیْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجَاهِلِیَّةِ ? یَقُولُونَ هَلْ لَنَا مِنَ الْأَمْرِ مِنْ شَیْءٍ ? قُلْ إِنَّ الْأَمْرَ کُلَّهُ لِلَّهِ ? یُخْفُونَ فِی أَنْفُسِهِمْ مَا لَا یُبْدُونَ لَکَ ? یَقُولُونَ لَوْ کَانَ لَنَا مِنَ الْأَمْرِ شَیْءٌ مَا قُتِلْنَا هَاهُنَا ? قُلْ لَوْ کُنْتُمْ فِی بُیُوتِکُمْ لَبَرَزَ الَّذِینَ کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقَتْلُ إِلَى? مَضَاجِعِهِمْ ? وَلِیَبْتَلِیَ اللَّهُ مَا فِی صُدُورِکُمْ وَلِیُمَحِّصَ مَا فِی قُلُوبِکُمْ ? وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
سپس بعد از آن اندوه و غم، خواب آرام بخشی بر شما فرود آمد که گروهی از شما را [که بر اثر پشیمانی، دست از فرار برداشته به سوی پیامبر آمدید] فرا گرفت، و گروهی که فکر حفظ جانشان آنان را [در آن میدان پر حادثه] پریشان خاطر و غمگین کرده بود، و درباره خدا گمان ناحق و ناروا هم چون گمان هایِ [زمانِ] جاهلیت می بردند [که چون خدا وعده پیروزی داده پس پیروزی بدون هر قید و شرطی حقّ مسلّم آنان است! اما وقتی شکست خوردند درباره وعده خدا دچار تردید شدند و] گفتند: آیا ما را در این امر [پیروزی] اختیاری هست؟ بگو: یقیناً اختیار همه امور به دست خداست. [این نیست که چون خدا وعده پیروزی به شما داده بدون قید و شرط برای شما حاصل شود، پیروزیِ وعده داده شده، محصول صبر و تقوا، و شکست معلول سستی و نافرمانی است]. آنان در دل هایشان چیزی را پنهان می کنند که برای تو آشکار نمی سازند، می گویند: اگر ما را در این امر [پیروزی] اختیاری بود [و وعده خدا و پیامبر حقیقت داشت] در اینجا کشته نمی شدیم. بگو: اگر شما در خانه های خود هم بودید کسانی که کشته شدن بر آنان لازم و مقرّر شده بود، یقیناً به سوی خوابگاه های خود [در معرکه جهاد و جنگ] بیرون می آمدند. و [تحقّق دادن این برنامه ها] به سبب این است که خدا آنچه را [از نیّت ها] در سینه های شماست [در مقام عمل] بیازماید، و آنچه را [از عیوب و آلودگی ها] در دل های شماست، خالص و پاک گرداند؛ و خدا به آنچه در سینه هاست، داناست .
